وقتی که پیامبراکرم صلی الله علیه وآله و سلم در شب معراج به آسمان چهارم رسید، فرشته ای را دید که لوحی در پیش روی خود نهاده و به آن نگاه می کند و اشک می ریزد.
آن فرشته متوجه حضور رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم در آسمان چهارم نشد
لذا جبرئیل با بال خود او را متوجه حضور پیامبر کرد
هنگامی که فرشته متوجه شد ، بلافاصله رکاب آن حضرت را بوسید ، تعظیم و اکرام نمود و عرض کرد: یا رسول الله مرا معذور دارید! چرا که نور زیادی از این لوح متصاعد بود و به همین جهت من متوجه حضور شما نشدم.
آن حضرت فرمودند: در این لوح چه چیزی نوشته شده است؟
فرشته عرض کرد: در این لوح نوشته است: لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله.
سپس ملک گفت:من دو رکعت نماز بجا آورده ام که بیست هزار سال طول کشیده است.
به امر خدا پنج هزار سال در قیام و پنج هزار سال در رکوع و پنج هزار سال در سجود و پنج هزار سال در حال تشهد بوده ام. حالا ثواب این نماز را هدیه می کنم به امت شما.
حضرت فرمودند: امت من احتیاج به نماز تو ندارند. پس بدان که به عزت خدا هر کس از گناهکاران امت من یک بار صلوات بفرستند ، ثواب آن از بیست هزار سال طاعت تو برتر است.
منابع:امالی صدوق، ج 3، ص 429
لثالی الاخبار،ج3، ص 429